Może kojarzyć się z wodą czy kamieniem lapis lazuli. Niebieski to kolor zimny, oddalający się od oka, to kolor nieba, wody czy szlachetnych kamieni. Fascynował wielu twórców, chociażby Ives’a Klein’a. Niebieskie migdały albo niebieski ptak czy wreszcie „Die Blaue Reiter” – błękit w swojej odrębności i nieuchwytności nie daje o sobie zapomnieć i jest stale obecny w kulturze i języku.
Bryłę niebieską tworzą niesymetryczne płaszczyzny pokryte różnymi odcieniami błękitów, które po bokach są raczej ciemniejsze, melancholijne, zbliżone do czerni, podczas gdy dwie skośne płaszczyzny pozostają jaśniejsze. Kolor przepływa w obrębie jednej tonacji a różnorodność odcieni sprawia wrażenie migotania. Przetarcia i zacieki, zachlapania, momenty spokojne i ekspresyjne łączą tą bryłę w całość. Boki i górna krawędź są miejscami najcięższymi, które tracą ciężar spływając po płaszczyznach skośnych. Nie ma tu nałożeń impastowych, lecz są miejsca jakby płynne czy fragmenty błyszczące, nadające charakter tej bryle.
