Jasność i ciemność to archetypiczne symbole, obecne we wszystkich kulturach świata. W kulturze chrześcijańskiej Bóg przystępując do stworzenia świata, najpierw oddzielił światło od ciemności. Światło ma wartością pozytywną, z niego powstało życie, kojarzy się z ciepłem, bezpieczeństwem i dobrocią. Ciemność zaś łączymy podświadomie ze złem, tajemniczością, niebezpieczeństwem, to także kolor szatana nazywanego często „aniołem ciemności”. “Co do różnorodności barw Arystoteles uważał, że wszystkie one powstają z bieli i czerni, a więc światła i ciemności.”1 Podobnie twierdził Goethe.
Jasność i ciemność to oczywiste odniesienia do bieli i czerni. Jednak same znaczenia kolorów bywają przeciwstawne w różnych kręgach kulturowych czy religiach świata. „W tych kulturach, w których ludzie żyją lękiem przed śmiercią, żałobnicy ubierają się na czarno, żeby odstraszyć od siebie śmierć, izolować ją, ograniczyć do zmarłego. Tam jednak, gdzie śmierć jest uważana za inną formę, inną postać istnienia, żałobnicy ubierają się na biało i na biało ubierają zmarłego: biel jest tu kolorem akceptacji, zgody, przystania na los.”2
1. M. Rzepińska, dz. cyt., s. 63.
2. R. Kapuściński, Imperium, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1997, s. 17.
Przyjrzyj się bliżej: